Bierze pod uwagę przede wszystkim poziom rozwoju dziecka, a nie jego wiek. Daje mu szansę wszechstronnego rozwoju emocjonalnego, społeczno-kulturalnego i fizycznego, wspiera jego spontaniczną i twórczą aktywność.

W pedagogice Montessori jest zawsze w centrum – powinno się rozwijać według własnego rytmu i możliwości. Najbardziej cieszy się z tego, co samo zrobi. Uczeń ma dużą swobodę w działaniu, ale sam musi nauczyć się wyciągania wniosków i podejmowania decyzji.

Ogarnia swym ciepłem, ale nie spala, pomaga, lecz nie wyręcza.” M. Montessori. Nauczyciel staje się „uważnym obserwatorem” oraz „cierpliwym i cichym przewodnikiem spontanicznej pracy dzieci”..

Zdobywana jest nie przez wyuczenie, ale przez dogłębne zrozumienie danego tematu. Wyrabia to w dziecku poczucie samodyscypliny i wiarę, że potrafi dojść do celu samodzielnie.
Pomoce dydaktyczne wspomagają rozwój koncentracji i koordynację ruchową, angażują dziecko w odkrywanie świata.

Sala zajęciowa jest uporządkowana, podzielona na kąciki przedmiotowe i miejsca do pracy własnej. Nauczanie słowne zostało zastąpione przez materiał rozwojowy, który zawiera w sobie kontrolę błędu i pozwala każdemu dziecku kształcić się samodzielnie.

Dzieci kształtują poczucie własnej wartości, wiary we własne siły. Dzieci rozwijają samodzielność, ale też zespołowość. Mają pozytywne podejście do zdobywania wiedzy.